Koty, które są jednymi z najbardziej ulubionych zwierząt domowych, ustępują swojemu zaszczytnemu miejscu na podium tylko psom. Są one naturalnie uzbrojone w instynkt drapieżnika i łowcy, co sprawiało, że nasze przodkowie wykorzystywali je do ochrony magazynów pełnych żywności czy szatni przed różnorodnymi szkodnikami. To samo tłumaczy fakt, że koty są do dziś powszechnie spotykane na terenach wiejskich i rolniczych, gdzie oprócz funkcji zwierzęcia domowego, służą jako naturalni wrogowie gryzoni.
Psy są z całą pewnością stworzeniami stadnymi. Widać to nie tylko po ich organizacji w dzikich strefach – gdzie formują grupy lub watahy, ale również w relacjach z ludźmi, gdzie stosują hierarchię stadną. Z kolei kwestia kotów jest bardziej skomplikowana ze względu na unikalną psychikę tych zwierząt. Naturalnie są samotnymi łowcami, które pilnie pilnują swojego terytorium przed innymi członkami swego gatunku. Ta sama reguła obowiązuje dla kotów domowych, które nie opuszczają mieszkań – nawet gdy kilka kotów dzieli to samo mieszkanie, każdy z nich ma swoją indywidualną ścieżkę.
Relacje między kotami są zawiłe i trudne do zdefiniowania. Koty nie tworzą grup ani nie polują wspólnie. Każdy z nich ma wyznaczony obszar i terytorium łowieckie, które kontroluje. Społeczne interakcje między kotami są najbardziej widoczne u osobników o wspólnym pochodzeniu. Szczególnie dotyczy to relacji matka-dziecko, czyli kota i jej miotu. Czasami samice mogą nawet opiekować się wzajemnie, zwłaszcza gdy jedna z nich spodziewa się młodych, a także akceptują młode z innych miotów.