Z dniem 1 stycznia 2025 roku, użytkownicy prądu w Polsce mogą spodziewać się podniesienia cen. Szczególnie dotknięte będą gospodarstwa domowe, których roczne zużycie prądu oscyluje między 1200 kWh a 2800 kWh – na nich nałożony zostanie dodatkowy obciążenie w wysokości średnio 11,44 zł netto miesięcznie.
Urząd Regulacji Energetyki (URE) ogłosił wprowadzenie opłaty mocowej do rachunków za prąd od pierwszego dnia nowego roku. Choć w drugiej połowie 2024 roku zdecydowano o zawieszeniu tej opłaty, to jednak od stycznia 2025 większość domów będzie musiała ją ponownie pokryć.
Opłata mocowa jest elementem rachunku za elektryczność służącym do pokrycia kosztów utrzymania przez dostawców energii rezerw mocy. Pojawiała się na rachunkach od 2021 roku, kiedy to została wprowadzona na podstawie ustawy z 2017 roku o rynku mocy. Jej zadaniem jest finansowanie gotowości producentów energii do dostarczania mocy do sieci elektroenergetycznej, co ma na celu stabilizację i zabezpieczenie dostaw prądu.
W procesie ustalania stawki opłaty mocowej URE uwzględnił wartość kontraktów mocowych z aukcji na 2025 rok, koszty wynikające z długoterminowych umów z poprzednich aukcji oraz 9-procentowy spadek zużycia energii elektrycznej przez odbiorców w wybranych godzinach. Urząd poinformował również, że wysokość pauschalnej opłaty mocowej dla odbiorców z grup taryfowych G i C1 (o mocy zamówionej do 16 kW) będzie różnicowana w zależności od poziomu zużycia energii elektrycznej, przy czym dla większości odbiorców z tych grup wzrost opłaty w porównaniu do roku 2024 wyniesie 80 groszy za punkt poboru.
Zmiana dotyczy przede wszystkim przedsiębiorstw przemysłowych i dużych firm. Dla odbiorców, których opłata mocowa nie jest ustalana w formie ryczałtu, jej wysokość będzie zależeć od ilości pobranej energii elektrycznej w określonych godzinach doby (dni robocze, 7:00-21:59). W 2025 roku stawka ta wyniesie 0,1412 zł za każdą kilowatogodzinę, co oznacza wzrost o około 0,015 zł/kWh w porównaniu z rokiem poprzednim.
Opłata mocowa, której wysokość zależy od rocznego zużycia energii, dotyczy głównie gospodarstw domowych (grupa taryfowa G) oraz małych przedsiębiorstw (grupa taryfowa C1 do 16 kW). Opłata dla odbiorców nieobjętych stawką ryczałtową jest uzależniona od ilości zużytej energii elektrycznej w określonych godzinach oraz od indywidualnego profilu zużycia. Profil ten określa różnicę między zużyciem energii w godzinach szczytowego zapotrzebowania a zużyciem w pozostałych godzinach.
Na podstawie wielkości tej różnicy URE dzieli odbiorców na cztery grupy. Dla każdej z nich ustalany jest indywidualny współczynnik modyfikujący podstawową stawkę opłaty mocowej. Wartość tego współczynnika może oscylować między 0,17 dla odbiorców o najbardziej przewidywalnym zużyciu energii, a 1,0 dla tych o największych różnicach w zużyciu energii w ciągu doby.
Program wsparcia dostawców mocy będzie funkcjonował do roku 2047. Koszty związane z rynkiem mocy w 2024 roku wyniosły około 6,1 miliarda złotych, co stanowi wzrost w porównaniu z rokiem poprzednim, kiedy wyniosły one 5,3 miliarda złotych. Wartość obowiązków mocowych, które zostały zakontraktowane w aukcjach na rok 2025, przekracza nieznacznie 6,4 miliarda złotych.